BONA NÖTE, PERALBA!
Bonóra co t rue in Primarin,
in med ale vace nt al cianpèi,
arénte al casère co l zapin
te t sénte com in paradis.
Spia su l Peralba co l saróio,
montagna béla ch vèn su dla tèra,
che cuasi te t böt in donóio
a rimiré cla grön marvèia.
Panpiön panpiön vèn la sèra,
“Canaie, don, iné óra d zöna”.
Polénta, formài e nt gòto d vin,
nt la val duto iné silénzio e pas,
n vèn pi su fumo dal camin,
nte stala anch le vace tas.
Don fòra a rimiré le stöle,
ciantón insiéme sta canzón,
intanto che spión su l Peralba,
che d Visdénde somèia l parón.
Bòna nöte, Visdénde,
bòna nöte, Peralba!
LA CANZON DAL COMELGO
(su melodia di Oscar De Tomas Pinter)
Pràdis e bósche vèrde,
aghe che cor de piön,
cròde ch te ciàma: “Mövte!”
co t rue da lontön.
Dénte sanziéra e légra,
“Sénta du n tin péd nèi,
disméntia i tu pensiére,
ciantón na béla insiéme!”.
Barche, tabiés e céde,
duto é pì bél casù;
cösta é na grön marvèia,
la val gno ch sèi nasù.
Mónte béle là:
Tèrze, Aiarnla, Crìssin, Palombìn,
Quaternà, Popèra e Longerìn.
Béla val in fiór,
bél Comélgo tu, tu és
par duce nèi un paradis.
L AGA DAL BRENT
Cianta légra l aga néta
che vèn fòra dal cornón,
e dal brént e chéta chéta
la ne dis la su canzón.
Ale cuatro da bonóra
pasa i òmis che va a sié,
inpis d aga l su codèi,
apò i parte co l fucé.
Po pi tarde rua le vace
a borase con pasión,
e le fömne con i séce
inpignéde sul zanpdón.
Cianta légra…
Bat med-dì sul cianpanin,
fèrma i òmis l su lorà,
n tin d polénta, n gòto d vin,
na dormida, é óra da tacà.
Ale zinche i tórna a pro,
là dal brént i s fèrma n tin:
na lavada ai braze, al ció,
apò via co l zapin.
Cianta légra…
E dadsèra al inbrunì,
co l patate é bèn lavade,
rénte al brént tu stà a sintì
le dandanie dle contrade.
Vèn la nöte, duce dòrme,
ma na os te fa incantà:
la nt al brént, in med la piéza,
solo l aga t sént ciantà.
Cianta légra…
LA MADONA DLA SALUTE
(canto scritto nel 1995, in occasione del 50° di fondazione della Parrocchia di Campolongo)
Din don, di-di-don…
Sòna canpanòto p la fésta dla Madòna…
Taca l fömne a fèi de carta róse e fióris,
co l dèi canaie e réde a mus-cio e dasa va;
pale, brèie, ciòde pr i arche dòra i òmis:
la fésta dla Madòna pi vizina iné.
Fésta in Vila, fésta in Zòlt, in Pomarèi,
fésta in piéza, nt i Colnéi e anch Dòi Vèn,
in Ravina, là sul pònte e sul stradón:
p la Madòna dut Cianplòngo fésta fa.
La dénte spéta e prèia…”Ve, ve ch la vèn fòra!”,
a vöd cla béla statua al cuöre s fèrma n tin.
“O Madòna, btèine su la vòstra mön,
dadèine pas, legria, fòrza e tanto amór”.
Fésta in Vila, …
“O Salus infirmorum, ora pro nobis”.
Madòna dla Salute, preièi par nèi!